Kanał telekomunikacyjny
Encyklopedia PWN
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
sieć cyfrowa z integracją usług, ang. Integrated Services Digital Network 
(ISDN ),
rodzaj sieci telekomunikacyjnej, umożliwiającej realizację różnorodnych usług telekomunik., m.in.: rozbudowanych usług telefonicznych, transmisji danych, transmisji obrazów nieruchomych i ruchomych.
(ISDN ),
sygnalizacja
telekom. dziedzina telekomunikacji obejmująca jednokierunkowe przekazywanie sygnałów (opt., akustycznych) o umownym znaczeniu.
[łac. signalis ‘dający znak’],
rodzaj systemu telekomunikacyjnego, złożonego z urządzeń służących do przesyłania sygnałów elektr. i mających określone cechy konstrukcyjne;
urządzenie teletransmisyjne, umożliwiające wykorzystanie toru telekomunikacyjnego do jednoczesnego przesyłania wielu sygnałów (tzw. transmisji wielokrotnej; multipleksacja), rodzaj multipleksera;
komutator
układ elektroniczny umożliwiający komutację (telekomutacja) kanałów telekomunikacyjnych zwielokrotnionych czasowo (telekomunikacyjne drogi);
[łac.],
